Οι τρέχουσες διαδικτυακές επιθέσεις εναντίον του Πατριάρχη φέρουν τα χαρακτηριστικά συντονισμένης εκστρατείας δυσφήμισης

Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος. Φωτογραφία: spc.rs

Η επίσημη ιστοσελίδα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας έκανε ανάρτηση άρθρο του Πρεσβύτερου Δρ. Zoran Devrnja, καθηγητή της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου, στο οποίο προβληματίζεται ιδιαίτερα λόγω της πρόσφατης κριτικής προς την Εκκλησία.

Η σερβική κοινωνία διέρχεται μια βαθιά πολιτική και ηθική κρίση, χωρίς ορατές προοπτικές επίλυσης. Τα γεγονότα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ πυροδότησαν μια ευρύτερη θεσμική αναταραχή. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το κύριο θέμα μου.

Τα κοινωνικά τεκταινόμενα αποτελούν αντικείμενο ανάλυσης για ειδικούς - πολιτικούς επιστήμονες, αναλυτές, κοινωνιολόγους, νομικούς και πολιτικούς. Παρότι δεν διεκδικώ βαθιά κατανόηση των κοινωνικών μηχανισμών, συμμερίζομαι τη διάχυτη ανησυχία και αβεβαιότητα με πολλούς συμπολίτες μου, ανεξαρτήτως ιδεολογικών τοποθετήσεων.

Συμπάσχω με τους λειτουργούς της δικαιοσύνης που επωμίζονται το βάρος της διαλεύκανσης σοβαρών υποθέσεων. Κατανοώ την αγωνία των φοιτητών για άμεση απονομή δικαιοσύνης, καθώς η καθυστέρηση υπονομεύει την πίστη τους στους θεσμούς.

Ως κοινωνία διψάμε για εμπιστοσύνη στους θεσμούς και τους εκπροσώπους τους. Αυτή η ανάγκη συνδέεται βαθιά με την πνευματική μας ταυτότητα ως χριστιανικός λαός. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι απαραίτητη για τη συνοχή και λειτουργικότητα της κοινωνίας μας.

Πέρα από την προσωπική μου θεώρηση της κατάστασης, με προβληματίζει ιδιαίτερα η πρόσφατη κριτική προς την Εκκλησία. Πολλά δημοσιεύματα παρερμηνεύουν τη διττή φύση της ως θεανθρώπινου οργανισμού - που ενώ δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του.

Πώς σας φαίνεται αυτή η αναδιατύπωση; Διατηρεί τα βασικά νοήματα ενώ είναι πιο συνοπτική και ευανάγνωστη.

Στα μέσα του 21ου αιώνα, παρατηρείται ένα παράδοξο: Ενώ η Εκκλησία συχνά επικρίνεται για υπερβολική παρουσία στη δημόσια σφαίρα, ταυτόχρονα αναμένεται να λειτουργήσει ως διαιτητής κοινωνικών συγκρούσεων, όπως έκανε στην προ-μοντέρνα εποχή.

Το πολυκομματικό σύστημα της Σερβίας, που αναπτύχθηκε από τον 19ο αιώνα, δεν προέρχεται από εκκλησιαστικά πρότυπα. Η Εκκλησία, χωρίς δική της πολιτική ιδεολογία, προσαρμόστηκε σε αυτή την εξέλιξη, αναγνωρίζοντας παράλληλα τους περιορισμούς της στην έκφραση όλων των εθνικών και κοινωνικών συμφερόντων. Η κομματική οργάνωση, ιδίως στο πλαίσιο της σύγχρονης δημοκρατικής κρίσης, συχνά αντιτίθεται στη συνεκτική φύση της κοινωνίας.

Τους τελευταίους δύο αιώνες, η Εκκλησία έχει δείξει ότι δεν επιδιώκει να ανατρέψει τα υπάρχοντα πολιτικά συστήματα. Αντιμετώπισε με καρτερικότητα ακόμη και τον κομμουνιστικό ιδεολογικό μονισμό που περιόρισε την έκφραση της σερβικής εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας. Αυτή η στάση δεν οφειλόταν μόνο σε αδυναμία, αλλά και στην ίδια τη φύση της Εκκλησίας, που δεν συμβαδίζει με τον κρατικισμό και συνταγματισμό του 20ού αιώνα.

Η απόσταση που κράτησε η Εκκλησία από τις πολιτικές οργανώσεις κατά τη δεκαετία του '90 και τις αρχές του 2000, υπό την ηγεσία του Πατριάρχη Παύλου, αποδείχθηκε η μόνη βιώσιμη προσέγγιση. Αυτό επέτρεψε στην Εκκλησία να διατηρήσει την ελευθερία της να κηρύττει το Ευαγγέλιο, αφήνοντας την πολιτική αρένα στους αντίστοιχους φορείς της. Η Εκκλησία εμπιστεύεται την πνευματική ωριμότητα του ποιμνίου της να εκφράσει τις αξίες του μέσα από διαφορετικές, ακόμη και αντικρουόμενες, πολιτικές θέσεις.

Εύλογα διερωτάται κανείς γιατί σήμερα απαιτείται από την Εκκλησία και την ηγεσία της να εγκαταλείψουν τη μακρόχρονη πρακτική της υπεύθυνης κοινωνικής τους στάσης. Γιατί η τρέχουσα πρωτοφανής κοινωνική κρίση χρησιμοποιείται για να αμφισβητηθεί ο φιλάνθρωπος ρόλος της Εκκλησίας προς όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία κατανοεί τις ανθρώπινες αδυναμίες και διδάσκει ότι η θεραπεία τους επιτυγχάνεται μέσω της θείας αγάπης και της εσωτερικής πνευματικής μεταμόρφωσης. Κάθε άνθρωπος μπορεί να ανυψωθεί πνευματικά από τις δυσκολίες της ζωής, με τον Χριστό ως θεμέλιο κάθε θεραπευτικής διαδικασίας. Εάν η Εκκλησία εγκαταλείψει αυτή τη διακονία για χάρη πολιτικών διαιτησιών, θα προδώσει την αποστολή της.

Η Εκκλησία αναγνωρίζει ότι οι κοινωνικές συγκρούσεις μπορούν να γίνουν καταστροφικές. Επικαλούμενη τον Απόστολο Παύλο, καλεί όλους σε ειρήνη, σεβασμό του νόμου και αμοιβαία αγάπη.

Ωστόσο, παρατηρούμε σήμερα μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσης του Πατριάρχη Πορφυρίου και του εκκλησιαστικού θεσμού. Οι διαδικτυακές επιθέσεις φέρουν χαρακτηριστικά οργανωμένης εκστρατείας που στοχεύει στην κοινωνική απονομιμοποίηση της Εκκλησίας. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι ακόμη και μέλη της Εκκλησίας συμμετέχουν σε αυτή την υπονόμευση.

Παρά τις επιθέσεις, η Εκκλησία παραμένει πιστή στην αποστολή της, απέχοντας από παιχνίδια εξουσίας. Η ειρήνη μεταξύ όλων των ιδεολογικών και πολιτικών ομάδων είναι απαραίτητη για την πρόοδο της κοινωνίας. Χωρίς την ελευθερία που προσφέρει ο Χριστός, καμία κοσμική δύναμη δεν μπορεί να οικοδομήσει μια δίκαιη και σταθερή κοινωνία.

Η Εκκλησία του Χριστού λειτουργεί ως πνευματικός θεματοφύλακας των υψηλότερων υπαρξιακών αξιών, υποστηρίζοντας και προστατεύοντάς τες μέσα σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά συστήματα. Εάν επιτρέψουμε τη δυσφήμιση της Εκκλησίας και των εκπροσώπων της με ψεύδη ή μισές αλήθειες, κινδυνεύουμε να χάσουμε τα θεμελιώδη στοιχεία που μας καθορίζουν ως πολιτισμική και πνευματική κοινότητα.

Η Εκκλησία, λόγω της θεανθρώπινης φύσης της, δεν μπορεί να υπαχθεί σε καμία ιδεολογία ή πολιτικό κίνημα. Αντίθετα, μεταμορφώνει τις ανθρώπινες αξίες μέσω της εσχατολογικής της χάρης. Όσοι την αναγνωρίζουμε ως Νύμφη του Θεού και Κοινότητα σωτηρίας, οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό της, να μην την εμπλέξουμε στις πολιτικές διαμάχες, αλλά να διατηρήσουμε την ενότητα εν Χριστώ, ο οποίος θυσιάστηκε για τη σωτηρία μας.

Читайте также